Ik moest eerder stoppen op Fuerteventura omdat ik mijn hand had geblesseerd, dus besloot ik dat het verstandiger was om naar huis te gaan om ernaar te laten kijken. Ik zou naar Rhodos gaan voor een aantal clinics, dus ik kon het me eigenlijk niet veroorloven om niet te kunnen surfen. Dus toen de röntgen-foto's lieten zien dat er niks gebroken was, heeft de osteopaat/ fysio/ magiër mij zoals altijd goed opgelapt en kon ik weer het water op. Voorzichtig, maar het voelde goed genoeg om les te kunnen geven.
Dus ik kon 2 weken naar Griekenland. Ik was er een paar maanden eerder ook al geweest, en ik kende de plek en de mensen daar al. Het is een erg leuke spot om te surfen, met chop en kleine golven als het waait, en veel leuke dingen naast het windsurfen. Ik kon het erg goed vinden met de medewerkers van het centrum, dus ik keek er echt naar uit om daar weer tijd door te brengen.
De clinics gingen erg goed, in beide weken was het aantal deelnemers precies goed. Ze zaten allemaal op een ander niveau, van echte beginners tot freestylers die de flaka wilden leren. Het is erg interessant om mensen van verschillende niveaus in dezelfde clinic les te geven. Mensen spelen op elkaar in en iedereen leert zo iets wat ze niet hadden verwacht. Beginners raken geïnspireerd door de meer gevorderde windsurfers, en de ervaren mensen leren moves met weinig wind te doen, en ze leren de basis waar ze anders nooit aan gedacht hadden. Wat zulke weken altijd zo leuk en interessant maakt, is dat mensen met zulke verschillende sociale achtergronden en culturen uiteindelijk zo'n goede mix vormen.
Na 2 weken Griekse lifestyle, werd het tijd voor mijn volgende vlucht: Rhodos-Amsterdam. Ik ging voor het eerst naar Nederland, voor The Mission. Ik had er al veel van gehoord omdat een aantal vrienden er al waren geweest, dus toen ik werd gevraagd voor dit jaar en zag dat het perfect in mijn planning paste, boekte ik die vlucht meteen. OK, ik heb inmiddels al heel wat windsurf-evenementen meegemaakt, maar ik heb nog nooit gezien dat zoveel mensen zich inschrijven voor een wedstrijd! En ik heb vooral nog nooit zoveel jonge mensen op het water gezien. Dat maakte me erg gelukkig, het is geweldig dat er zulke goede evenementen zijn als promotie voor onze sport. Het is precies wat windsurfen nodig heeft! Alle categorieën konden varen en resultaten neerzetten, en ook al was er te weinig wind om te planeren, we konden in ieder geval freestylen. We werden getrokken door een jetski of een boot, om onze sprongen op vlak water te maken, of voor de durfals over de schans. Dit weekend in Holland werd een zonnig weekend op een druk strand, met actie in het water en op het feest… Je kunt je wel voorstellen dat we niet om meer hadden durven vragen!
De volgende bestemming was weer één van de Canarische Eilanden, Tenerife dit keer. Ik heb behoorlijk wat tijd op de Canarische Eilanden doorgebracht op de PWA-evenementen, maar dit was de eerste keer dat ik op Tenerife kwam. Ik keek uit naar de goede omstandigheden, en aangezien ik de afgelopen maanden veel gefreestyled had, was het vooruitzicht om te kunnen springen en waven erg aantrekkelijk. De wind was niet zo goed als het had kunnen zijn, maar we hebben toch wel lol gehad op de kleine golfjes in El Medano. Afhankelijk van de omstandigheden, het getij, en het soort wavesurfen dat je doet, kun je kiezen uit een paar verschillende spots, allemaal vlak bij elkaar, zodat je zelfs van de ene naar de andere spot kunt varen. De beste herinnering aan deze reis was de dag dat we in het noorden hebben gesurft. Het noordelijke deel van het eiland is totaal anders dan het zuidelijke deel, ik vond het er geweldig. Het is veel groener, met bergen en kliffen. Toen we de kust bereikten en boven op de kliffen stonden, zagen we iets onverwachts: een mooie deining en glasachtige golven die overal breken. We hadden echt geluk, want meestal gebeurt dat in de winter. We kozen een leuke "lefty" die niet zo druk was, we pakten elke golf die we konden pakken, tot we uitgehongerd waren en het tijd werd om verse vis te gaan eten in een plaatselijk restaurantje. Een perfecte dag lijkt mij!
De volgende stop was Fuerteventura, ongeveer 200 kilometer verderop. Je zou denken dat dat een korte, makkelijke reis is, maar dat is dus niet zo als je met driedubbele boardbags en quiverbags moet slepen. En al helemaal niet als dat mee moet met een klein propellervliegtuigje. We stonden op het punt om aan boord te gaan, toen een vrouw vroeg of die boardbags van ons waren. Ze pasten niet in het vliegtuig. De enige manier om alles mee te krijgen was om alle spullen op te splitsen in kleinere tassen en een paar uur later mee te gaan met de volgende vlucht. We kwamen uiteindelijk die avond op Fuerteventura aan met onze tassen, maar het zou te ver gaan om hier precies uit te leggen waarom het ons nog 15 uur kostte om in ons hotel te arriveren. Een hele lange reis gezien de afstand! Anyway, we hadden weer een aantal leuke dagen op het water, vooral de eerste twee dagen toen de golven perfect waren voor air flaka's, loops en dat soort moves.
De laatste etappe van de rondreis was terug naar huis via Londen. Het moest allemaal perfect gaan als ik op dezelfde dag thuis wilde aankomen: de transfer van het ene treinperron naar het andere met alle tassen, inchecken bij een vliegmaatschappij die normaal gesproken niet zoveel windsurfspullen meeneemt, en dat alles natuurlijk zonder vertraging, anders zou ik de aansluitende vlucht missen. Maar alles ging goed dit keer, en ik was weer in Zwitserland.
De tijd die ik thuis doorbreng is belangrijk, want ik ben er niet vaak, dus ik wil er echt alles uithalen. Het hele weekend stond er een onverwachte noordenwind, dus ik ging met mijn vrienden naar een spot, waar kleine golven opgebouwd worden door de noordenwind. We gingen de hele dag surfen, overpowered met onze kleine zeilen. Eén van mijn vrienden woont daar aan het strand, dus konden we optuigen, opwarmen, pasta koken en terug het water opgaan vanuit zijn huis. Dat gebeurt niet elke dag in Zwitserland, het was één van de beste windsurfweekenden van het jaar!
Hierna ging ik een paar dagen de bergen in. Je maakt daar boven zulke speciale en vredige momenten mee, je komt urenlang niemand anders tegen, 's avonds ga je fonduen met je vrienden, en als je op 3000 meter wakker wordt, voel je je echt "on top of the world"…
Afgelopen anderhalve maand was druk en leuk. Sylt staat nu op de rol, het laatste PWA-evenement van het jaar. Mannen en vrouwen zullen gaan wavesurfen en de mannen gaan slalommen en freestylen, dus dat betekent veel actie heel de week, zeker gezien de goede voorspellingen. Het is wat aan de koude kant, iedereen heeft zijn winterkleren aan, maar het is een groots evenement, iedereen is er, dus het zal vast de moeite waard zijn
[inmiddels is dit evenement alweer voorbij, lees hier www.pwaworldtour.com/index.php?id=35&tx_ttnews[tt_news]=1601&tx_ttnews[backPid]=29&cHash=38b28be5ae het verslag]!
Laure Treboux: www.lauretreboux.com
Vertaling door Dolphinsurfer
