Luderitz 2013 begint alweer te leven bij menigeen. Verschillende merken lijven top gps-speedies in om in 2013 met de titel aan de haal te gaan.

Kortom, tijd voor Windsurfing.nl om Jurjen van der Noord en Martin van Meurs te vragen naar hun ervaringen tijdens dit geweldige evenement en vooruit te blikken naar wat er in 2013 staat te gebeuren...

W.nl: Wat kunnen jullie vertellen over de reis naar Luderitz?

JvdN: De reis kan op verschillende manieren ondernomen worden. De meeste surfers vlogen vanuit Europa naar Kaapstad of Johannesburg en reden vanaf daar naar Luderitz, in beide gevallen ongeveer 1600 km. Wij hebben ervoor gekozen om vanaf Frankfurt naar Windhoek te vliegen. Vanaf Windhoek kan er het beste gereden worden naar Luderitz. Dat is een rit van ongeveer 800 km. Er is ook nog een mogelijkheid om van Windhoek naar Luderitz te vliegen, maar dit geeft mogelijk wat problemen omdat er met erg kleine vliegtuigjes gevlogen wordt waar niet of nauwelijks een board in past. 
De reis met de auto is erg mooi. Er zijn twee routes, de saaie en de spectaculaire. Wij hebben voor de laatste gekozen, die achteraf ook een beetje saai was. Die route is vooral over dirtroads. Een enkele keer zie je een struisvogel of een Orix, maar voor de rest alleen maar uitgestrekte kale vlaktes. Een goede 4x4 is zeker aan te raden.

MvM: De vlucht is lang maar overkoombaar. Ik landde in Windhoek en moest nog meer dan duizend kilometer reizen per auto. Een onvergetelijke trip door een prachtig en bruut woestijn en steppelandschap. Na zo’n reis kan je niet anders dan groot respect hebben voor de bewoners van dit gebied die hier door de eeuwen heen hebben weten te overleven.

W.nl: Hoe waren de eerste runs?

JvdN: Toen we eenmaal aan waren gekomen in Luderitz zijn we direct naar de speedstrip gereden, welke helemaal verlaten was. Na veel getwijfel heb ik nog een paar runs geprobeerd. Het werd mij snel duidelijk waarom de strip verlaten was...het waaide niet hard genoeg gegeven de windhoek. Toch kon ik een paar meter door het kanaal planeren en een beetje gevoel er bij krijgen. Het kanaal bleek net zo smal als op de foto's te zijn helaas. De volgende dag stond er iets meer wind. De officiele timing werd geinstalleerd en er werd besloten tot een wedstrijddag. Ik heb mijn eerste runs gemaakt voor de timing van start ging om het kanaal beter te leren kennen. Jan Hendrik en Stephan zijn met mij meegegaan om mij te ondersteunen en om het surfgeweld van dichtbij mee te maken. Omdat één van de auto's van de organisatie kapot was hebben zij de hele dag op en neer gereden, in totaal bijna 100 keer. Dat tekende de sfeer ook goed. Het is een evenement waarbij iedereen zijn steentje moest bijdragen en dat ook deed. Er was ook veel saamhorigheid onder de deelnemers. 's Ochtendsvroeg met een paar man zandzakken vullen om het kanaal te verbeteren hoorde daar ook bij. Later toen er nieuwe surfers kwamen veranderde de sfeer jammergenoeg een beetje. Mijn resultaten van de eerste speeddag vielen mij tegen, ookal had ik het Nederlandse record al te pakken. Ik zat tenminste 3 knopen achter de toppers. Er moest iets veranderen dus....

De volgende dag was geheel windstil, we hadden dus de mogelijkheid om de omgeving te ontdekken. We hebben vooral veel zand gezien. Het nabij gelegen Dias Point was spectaculair om te zien. Veel zeehonden en een woeste zee. Ook ghosttown Kolmanskop hebben we later nog bezocht, een bezienswaardigheid waarvoor vele cruiseschepen Luderitz aandoen. De voorspellingen voor de volgende dag leken weer niet goed. Een tweede rustdag volgde. Een mooie gelegenheid om te analyseren wat er mis ging. Samen met Jan Hendrik en Stephan hebben we onder het genot van heerlijke koffie en gebak bij Diaz Coffeeshop de eerste dag minutieus doorgenomen. Later kwamen de Engels samen met Anders Bringdal waarvan we tips hebben gekregen. We hebben een top 10 opgesteld van verbeterpunten welke we de volgende dag in de praktijk gingen brengen. Inmiddels was Martin ook gearriveerd. 

MvM: Die waren ook bruut haha, met twee crashes op topspeed waarvan één met 86 kilometer per uur.

W.nl: Welke materialen hebben jullie uiteindelijk gebruikt en klopte dat met de verwachtingen vooraf?

JvdN:  Ik heb de 6.2, 5.6 Reflex III productie en 5.6 en 2x 5.1 custom en de Starboard Speed Special W44 en custom, in combinatie met de MxR 18 en 16 Asy, gebruikt. De tweede dag heb ik de eerste paar runs, nog voor de start, op de grootste set gemaakt. Vanwege de tuning voelde alles direct vele malen beter dan daarvoor. De wind die we verwacht hadden kwam helaas niet en bleef steken op 30 tot 35 knopen. Mijn snelste run van 48,5 knopen (90 km/u over 500 meter) bleek de snelste van de dag te zijn. Onze top 10 werkte! De dag daarna was soortgelijk. Ik verbeterde mijzelf weer met 49,8 knopen en had daarmee het Nederlandse record weer scherper gezet. Anders en Antoine voeren toen net iets sneller, ca. 50.5 knopen. Anders was de eerste man die over 50 knopen ging.'s Avonds werden de snelheden met behulp van de GPS geanalyseerd. Iedereen wilde graag posten op GPS-speedsurfing, maar wist soms niet hoe dat moest. Ook hier bood Team Holland hulp en werden met behulp van de software uitgebreide analyses gedaan. Een rustdag volgde wederom, maar de voorspellingen op windguru lieten de zaterdag rood opgloeien, dat moest de dag gaan worden. 

MvM: Uiteraard hoopte ik vooraf op een topresultaat maar ik kwam er al snel achter dat de tail van mijn board zo’n zes centimeter te breed was.Ik had overigens niet echt een keuze omdat ik pas op het laatste moment af te reizen naar Luderitz nadat bleek dat de 50 knopen barriere kon worden verbroken. Ik wilde bij dat legendarische moment aanwezig zijn en wilde heel graag de verrichtingen van Antoine en co volgen. Als ik daarbij zelf ook de 50 knots zou kunnen doorbreken zou dat natuurlijk top zijn.

MXR boards en vinnen gebruikt in het kanaal (ervaringen)

Toppers als Antoine, Björn en Jurjen voeren met onze vinnen en ik ben hen heel veel dank verschuldigd voor het support en het vertrouwen in ons prille vinnenmerk. De droomprestaties op onze vinnen had ik gek genoeg wel verwacht. Het was jammer dat Antoine bij een mega crash zijn 17 cm UFO Wide ASY aan gort voer, anders hadden we hoogstwaarschijnlijk ook het wereldrecord gehad. Nu moesten we genoegen nemen met een tweede tijd ooit. Maar mooier dan de absolute snelheden vond ik de commentaren op het vaargedrag. Iedereen loofde het vaargemak. In combinatie met de bewezen mogelijke snelheden het grootste pluspunt.

Het board voer echt super tot een bepaalde windsnelheid. Daarboven voelde het aan als een supertanker....

Dit board is ontworpen voor de Brace of een spot als Vollerwiek. Daar voldoet het echt top, maar voor Luderitz was de tail te volumineus waardoor ik de vaarhoek niet kon vasthouden en in een verkrampte stijl werd gedwongen.Toch heb ik heel veel ideëen kunnen opdoen, dus al met al en rekening houdend met de beperkingen was ik best tevreden met het board.

W.nl: 50 knots!

 
JvdN: De zaterdagochtend leek al veel belovend. Om 10 uur stond er al voldoende wind. De wind neemt gedurende de dag alleen maar toe. Rond 15:00 is de sterkste wind. In plaats van de 6.2 tuigde ik nu 2 x 5.6 op. Eén daarvan is een customzeil welke speciaal voor het kanaal is ontwikkeld. Samen met Severne Sails en Starboard hebben we van te voren veel tijd hieraan besteed. De mogelijkheid om van te voren uitgebreid te testen was er uiteindelijk niet meer. Dat moest dus op het kanaal plaats vinden. Ik starte de dag met de custom 5.6 en de W44 productie. Mijn runs waren direct goed en ik was de snelste met runs rond de 48 knopen. Rond 13:30 nam de wind fors toe en Antoine en Anders raakten op stoom. Op het scorebord stonden al snel meerdere 50-ers van deze mannen af te lezen. Ik bleef steken op 49.5. Patrik Diethelm en Cedric Bordes voeren ook dezelfde snelheden. Mark Grinell zat daar iets onder. De Engelsen en de Duitsers daar weer onder. Er moest iets gebeuren om sneller te gaan. Ik besloot om mijn 5.6 productie te pakken. Mijn runs gingen omhoog gelukkig, 49,8, 49,9 en ja, daar was hij eindelijk 50.22 knopen! Antoine verbeterde zichzelf ook een 50.67 run. Ook surfde de gehavende Zara Davis een nieuw vrouwenrecord (ca. 44.8 knopen), de turkse Lena Erdil zat er erg dichtbij, dat was een spannende strijd. Na 16:00 werd de wind minder en gingen de snelheden geleidelijk naar beneden. We hebben tot 18:00 doorgevaren om de trim nog meer te finetunen. De volgende dag zou mogelijk ook erg snel kunnen worden. Helaas bleek de wind niet mee te willen werken.

MvM: Één woord…nee zonder dollen, dit is natuurlijk een prachtige mijlpaal die is geslecht. Maar tevens is het bij lange na niet het einde. Nu de 50 is gevallen is 100 het nieuwe doel en ik denk niet dat die barrière zo lang op zich laat wachten.

W.nl: Het Wereldrecord werd verbeterd door Antoine Albeau, diverse PR´s sneuvelden en het Nederlands record werd verpulverd en staat nu op 51,26 knots!

JvdN: Onze reis zat er bijna op. Op dinsdag zouden we weer naar huis gaan. Gelukkig werkte de piloten van Air Namibië mee en gingen staken. Hierdoor werd onze vlucht enkele dagen verschoven en konden we The Big Wednesday nog mee pakken. De wind die voor deze woensdag voorspeld werd was de hardste tot nu toe. Maandag en dinsdag leken mooie trainingsdagen. Bjorn zou op woensdag arriveren en kon zo ook de beste dag meepaken.

De Big Wednesday begon zoals gehoopt, met veel wind, maar ook met bewolking en dat was niet goed voor de windontwikkeling. In de loop van de dag losten de wolken gelukkkig op en nam de wind verder toe. In de hardste vlagen werd 50 knopen gemeten. Aan de sfeer, die een beetje gespannen werd, was al duidelijk te merken dat iedereen op scherp stond om het record aan te vallen. Ik had mijn 5.1 Reflex Custom en 5,6 Reflex III opgetuigd. Ook had ik mijn Starboard W44 Speed Special en custom geprepareerd. De dag begon met een hele reeks aan 48 en 49 runs. Ook Anders en Antoine voeren niet sneller. Rond 13:00 trok de wind flink aan en schoten de snelheden omhoog. Ik was die dag de eerste over 50 knopen. Al snel volgden Anders en Antoine. Ook de griekse Nick Vardalachos voer over de 50 knopen. Anders en Antoine gingen zelfs al over de 51 knopen. Nu moest het gebeuren. Ik pakte nog een extra stuk lood (in totaal nu 8 kg) en wachte op een goede vlaag. De start van, wat achteraf bleek mijn snelste run, was perfect. In de bocht kreeg ik een harde vlaag en accelereerde als een Ferrari naar 49 knopen. De vlaag bleef staan en ik kon door acceleren. 49..49.5..50.. 50.5.. 51..52...53..53.85! Met heel veel kracht in een extreme laydowngijp moest ik op het einde van de baan mijn snelheid zien kwijt te raken. Op mijn GPS las ik een topsnelheid van 53,85 (99,5 km/u) af en een run van 51 knopen. Zekerheid kon ik pas bij de start krijgen. Op het whiteboard werd de gemeten snelheid opgeschreven. De terugreis op de trailer zat ik vol adrenaline. Eenmaal terug bij de start zag ik Jan Hendrik en Stephan al springen. Dit moest dus echt een goede tijd zijn. Op het bord stond inderdaad 51,22 knopen!! Na verdere controle is dit aangepast tot 51,26 knopen, een nieuw persoonlijkrecord, een nieuw Nederlandsrecord en de derde tijd ter wereld! Cameraman Jan Hendrik was getuige van het schouwspel en zag dat Antoine de beste vlaag van de dag pakte (geluk of timing??) en zelfs een run van 52.05 maakte. Björn was inmiddels ook aangekomen en moest nog wennen aan de speedstrip. Toch wist hij al een indrukwekkende 49,5 knoop te varen op zijn eerste dag. 

Het evenement was nog niet afgelopen, maar voor ons zat het er helaas wel op. Achteraf is gebleken dat er nog één dag hele goede wind heeft gestaan maar dat de snelheden niet meer vebetert zijn. We hebben de beste periode mee gepakt. 

NL Speedrecord

MvM: Te langzaam. En dat bedoel ik in de meest positieve zin. Jurjen had ongetwijfeld nog harder gevaren als hij net zoveel tijd had gehad om te finetunen als Antoine en Anders. Hij had zich mentaal, fysiek en qua materiaalopbouw perfect geprepareerd op het event. Een voorbeeld van toewijding, iedereen die thuis zat te balen moet eerst maar bewijzen of ze zijn prestatie kunnen evenaren. Dat gezegd hebbende denk ik wel dat een aantal Nederlands topspeedies heel dichtbij kunnen komen met het juiste materiaal en de juiste voorbereiding. Ik denk dat het record van Jurjen als een rode lap werkt op andere toppers en hopelijk kunnen we in gemeenschappelijkheid optrekken naar het volgende doel: het wereldrecord in Nederlandse handen. Dat Jurjen bij die jacht één van de allergrootste Nederlandse kanshebbers is lijkt mij duidelijk.

Wereldrecord van Antoine Albeau, Zara Davis (women) en Anders Bringdal (productie)

MvM: Achteraf bezien niet zo indrukwekkend als het eerdere record van Antoine. Nu was het mijns inziens vooral een kwestie van materiaal ontwikkeling en de baankeuze. Het vorige record was haast buitenaards qua fysieke prestatie. Dit record ging vooral om het slechten van de magische 50 knopen barriere. In Les Saintes Marie was het vooral de man tegen de natuur. Ik denk echt dat niemand, zelf met het huidige materiaal, Antoine’s snelheid in Les Saintes Marie zou kunnen evenaren. Nu voeren een aantal mannen heel gemakkelijk over de 50 knopen en dat kwam vooral door de unieke shape van de baan. Zelfs de vrouwenrecord, hoe snel er ook werd gevaren door Zara en Lena was niet zo groots qua sportieve prestatie als eerdere prestaties, zoals die van Babette Coquelle in Tarifa toen voor het eerste de 40 knopen door een vrouw werd doorbroken. Ook daar werd er een veel grotere wissel getrokken op de windsurf capaciteiten van de riders. Maar de records zijn qua impact niet te onderschatten en het hele event is een bewijs van het succes van social media voor dergelijke pogingen. De vibe die er heerste was ongekend en dat werkte ook door op de prestaties en de stemming in Luderitz zelf. 

JvdN: In tegenstelling tot Martin ben ik wel onder de indruk van het record. Bij vorige recordpogingen was er minder sprake van concurrentie. Omdat die in Luderitz wel aanwezig was en iedereen alle kansen had om te laten zien wat hij of zij kon, hebben we het maximaal haalbare kunnen aanschouwen. Om 50 knopen over 500m. te kunnen varen moet je fysiek ook erg sterk zijn. Zelf heb ik ik vele maanden in de sportschool doorgebracht. Achteraf bleek dat ook nodig. Je weet niet wanneer de beste vlaag zich voordoet en je moet er om dat moment wel zijn. Tijd voor uitrusten en herstellen is er 's nachts wel. Daarnaast is het nodig om zowel vooraf als gedurende het evenement goede materiaalkeuzes te maken, ook dit is onderdeel van het halen van records.

100 km/u!

MvM: Enerzijds een lachtertje en relatief gemakkelijke mijlpaal bij meer wind voor de absolute toppers, anderzijds een gevaarlijk doel op een baan als Luderitz wat wel eens meer slachtoffers zou kunnen eisen dan vooraf gedacht. Bij tien knopen meer wind komt de 100 km zeker in zicht maar zodra de windspeed de boardspeed gaat inhalen verwacht ik niet meer het “walk in the park” gevoel wat juist getrimde sets nu gaven aan de riders. Ik hoorde van Seb Cattelan dat hij op echt harde wind dagen de bocht niet kon zien vanaf de startpositie door vliegend zand en stenen. Ik denk dat in dat geval in de meest letterlijke zin de “last man standing” wegloopt met de prijs en de eer. Het huidige materiaal is nog niet snel genoeg om in het relatieve lichtweer wat we nu hadden de 100 km over 500 meter te doorbreken. Misschien worden er door de ervaringen van dit jaar ontwerp bronnen aangeboord waar nog niet eerder over is nagedacht en komen de absolute toppers heel erg dichtbij over 500, maar ik verwacht dat de 100 over 500 pas valt in meer wind. 

JvdN: 100 km/u is belachelijk hard. Ook hier kijk ik een beetje anders tegen aan dan Martin. Mijn topsnelheid (99,5 km/h) was nagenoeg gelijk aan die van Antione en Cedric en was sneller dan die van Anders. Om deze snelheden te halen werken er zeer grote krachten op het lichaam. Om het krachtenevenwicht ook bij 100km/h te handhaven moet je zeer hard werken. Om deze snelheid over 500m vast te houden is nog vele malen lastiger. Daarnaast kent de spot zijn beperkingen. Het afremmen wordt naar mate de snelheid toeneemt veel lastiger.

W.nl: Hoe ziet Luderitz 2013 er voor jullie uit?

JvdN: De voorbereidingen voor 2013 zijn gestart. Ik zat er dicht bij in 2012 en ga er alles aan doen om in 2013 het record in handen te krijgen. We zullen dan nog meer updates gaan geven en nog meer foto en filmmateriaal gaan produceren. Tot slot wil ik mijn sponsoren bedanken voor hun steun en de lezers van dit forum en mijn facebookpagina voor hun positieve reacties!

MvM:  Er is sprake van een behoorlijke mogelijke rek en ik verwacht dan ook veel van het 2013 event juist omdat alle toppers zich dat terdege realiseren. Het ging allemaal te gemakkelijk voor de toppers. Bij meer wind zit er meer in en bij dezelfde wind met medeneming van de kennis van 2012 ook. Zo simpel zit het. Ik verwacht dat de top vijftien, misschien met uitzondering van de nummer één en twee, bij gelijkblijvende condities allemaal binnen een knoop van elkaar zullen eindigen bij een vergelijkbare, controleerbare wind. Gaat het harder waaien, wordt het een materiaalkerkhof en hopelijk blijft het in dat geval daarbij....

W.nl: Wat zijn de kansen op een GPS-based event?

MvM: Nu al het stof is neergedaald denk ik dat er weinig kans is op een GPS-event. Ik denk dat de toppers bij Seb zullen pleiten voor een video-timed WSSRC event. Aan het einde van deze maand zou ik namens de GPS community weer contact hebben met Seb en Sophie, maar ik verwacht er eerlijk gezegd niet veel van. De belangen zijn te hoog. Maar misschien onderschat ik de waarde van de gevaren GPS records en is er wel een kans voor een GPS-based event. We zullen zien...

W.nl: Wat zijn mogelijke ontwikkelingen voor GP3S?

MvM: De grootste mogelijkheden liggen bij het graven van een baan op een spot met laminaire wind. Bij ZW bijvoorbeeld op één van onze waddeneilanden. Texel, Vlieland, Terschelling, nagenoeg alle eilanden bieden aan de westzijde bij een ZW storm een ongekende kans op het graven van een veel beter kanaal dan degene die er nu light in Luderitz. Waarschijnlijk is en blijft het een droom, alleen al vanwege de beperkingen die worden gesteld door natuurmonumenten en co maar als ook maar iemand een vergunning weet te verkrijgen liggen daar of op andere vergelijkbare spots enorme kansen. Misschien is er wel een kans in Ierland of Engeland. Met behulp van een sponsor kan een dergelijk kanaal worden gegraven en een lokale publiekstrekker vormen. Ik denk dat sommige communities daar best voor open zouden kunnen staan. De werkelijke invloed op de natuur is te verwaarlozen doordat een kanaal gewoon uit zand kan worden gegraven. In plaats van het creëeren van duinen laten we nu juist het water toe. Wie weet waar een dergelijke gedachte toe leidt.

W.nl: Wat zijn jullie plannen voor 2013?

JvdN: Mijn wedstrijdkalender ziet er zo (ongeveer uit):

- mei - Le Defi (Gruissan France)
- juli - speedweek Vassiliki (Club Vass, Greece)
- augustus - PWA Alicati (Turkey)
- september - Real Trip (Makkum, NL)
- september - PWA Brouwersdam (NL)
- september/oktober - Mission XL (NL)
- november - Luderitz!! (Namibië)

Naast speed wil ik mij dit jaar meten met de grote slalomkanonnen. Op het Nederlandse Wad probeer ik zoveel mogelijk highspeed dagen te pakken en de andere speedies het zo moeilijk mogelijk te maken. In de zomer wil ik nog twee World Cup Slaloms varen. Qua starts en gijpen zal het niet makkelijk worden, maar qua speed tussen de boeien denk ik in de buurt te komen. Ik heb niet de illusie dat ik in de ranking mee doe, maar komend jaar heb ik de mogelijkheden om mee te doen, dus doe ik het...!

MvM: Ik ga het komende jaar het merk verder uitbouwen, veel testen en tussendoor hopelijk ook nog een aantal leuke resultaten neerzetten.

Luderitz? Wie weet. Ik ben niet "klaar" met Luderitz omdat er voor mijn gevoel nog een behoorlijke persoonlijke rek in zat door aanpassingen voor het board wat nog niet optimaal was en puur was ontworpen voor onze normale GPS omstandigheden op open water spots als de Brace.

Andere speedevents? Op de achtergrond zijn we bezig met een aantal interessante events. Daarover vertel ik later graag meer als we inderdaad mochten slagen in onze opzet.

PWA Holland? Daar ga ik zeker kijken als er een mooie winddag is. Top dat een dergelijk event weer van de grond is gekomen in Nederland.

Gaat MXR PWA riders voorzien van vinnen? Zeker weten en als we dat doen zorgen we er uiteraard voor dat we met iets speciaals komen. In het voorjaar beginnen we met tests en in het najaar moeten de eerste vinnen klaar zijn.

Wij, van Windsurfing.nl, wensen beide speedkanonnen veel succes met hun plannen voor 2013. Hopelijk zien we hen en de rest van de speedelite weer een mooi gevecht leveren tijdens Luderitz 2013..!

Fotocredits: Eric Bellande, Zara Davis.