Het mooie in deze klasse is dat het een eenheidsklasse is. Al het materiaal is gelijk, alleen de surfer maakt het verschil. Dus niet het aantal zeilen, vinnen en boards, maar binnen de geboden mogelijkheden moet je als surfer aan de slag.

Inmiddels werd ook langzaam duidelijk dat het niveau verschil tussen de damesploeg en mezelf erg groot was en dat het meetrainen eigenlijk alleen betekende dat ik vaaruren kon maken. Bovendien draaiden de dames een heel ander wedstrijdprogramma zodat ik meestal geen trainingsmogelijkheden had, omdat de dames vanwege wedstrijden in het buitenland vaarden. Gelukkig zat ik, door mijn prestaties in 2009, nog in de Technoselectie en ben ik geleidelijk aan meer met de selectie mee gaan trainen op de RS:X. Op zich wel heel jammer, maar er zat niets anders op. Daarnaast heb ik een eigen trainingsprogramma in elkaar gezet met hulp van één de trainers van de Technoselectie om zo ook de goede wedstrijden voor mezelf te kiezen.

De eerst wedstrijdervaring was de North Seacup. Een serie van 4 wedstrijden in Nederland, Engeland, Frankrijk en België. In Nederland ging het geweldig goed en vaarde ik alleen maar 1e plaatsen. Helaas maakte ik een blunder door ná de wedstrijd nog door te varen waardoor ik een paar keer door de finish kwam. De laatste finish telt en hierdoor zakte ik in het klassement. Balen dus. Maar in Engeland heb ik dat goed kunnen maken. De Engelse Jeugdopleiding RS:X is van een hoog niveau en er varen een aantal goede jongens. Deze wedstrijd serie werd ik 1e. Alles ging lekker en ik heb ontzettend veel geleerd. Ook heb ik contact gelegd met een Engelse jongen met dezelfde uitdaging als ik: hoe maak je optimaal gebruik van je lengte. De meeste surfers en trainers zijn wat kleiner en ik ben 1.93 mtr. Connor heeft dus dezelfde uitdaging en we hebben afgesproken om 2011 vaker met elkaar te gaan trainen.

EK Polen

Met wind kan ik aardig goed uit de voeten in deze nieuwe klasse. Maar nu nog heel veel trainen in omstandigheden met minder wind. De meeste grote evenementen kenmerkten zich dit jaar door een minimale wind. Echt jammer. Maar wel een mooie training voor me. In Polen was er dus sprake van minimale wind, zie dan maar eens het maximale uit je zelf te halen. Ik kwam echt conditie en kracht te kort. Uiteindelijk heb ik de Gold Fleet gehaald. Bij grote evenementen worden de surfers verdeeld in een Gold, Silver en Bronze fleet. Dus eerste doel gehaald: Gold fleet. Op het nippertje maar oké. Ik ben uiteindelijk 5e onder 17 en 25e overall geworden. Meer zat er gewoon niet in met deze windomstandigheden. Ik heb ontzettend veel geleerd en dat heb ik wel mooi meegenomen naar het ISAF WK in Turkije.

ISAF WK Turkije

Alles wat ik in Polen heb geleerd heb ik echt kunnen gebruiken hier…..weer licht weer omstandigheden. Mijn doelstelling was om daar mijn NOC/NSF status te bevestigen. Door een mooie 10e plek te varen heb ik mijn status weer bevestigd. Geweldig. Er had wel meer in gezeten. Op de enige dag met wind, kreeg ik materiaal pech. Dat was echt balen, maar ook dat hoort er bij. Wat me wel opvalt, is dat het niveau echt heel hoog ligt. Zat ik in de Techno altijd vooraan in het startveld, dat plekje moet ik hier echt veroveren.

Blessureleed

Tja, ik ben met een blessure teruggekomen uit Singapore en daardoor heb ik de wedstrijden van de North Seacup niet meer kunnen varen. Ook de selectiewedstrijd voor het RS:X MGB programma heb ik niet kunnen varen. Wat baalde ik zeg. Na een jaar hard werken ging dan eindelijk een talentgroep van start als vervolg op de jeugdopleiding Techno293 OD. Er was één wedstrijd aangewezen om te selecteren en door mijn schouderblessure kon ik deze wedstrijd niet mee varen. Echt heel zuur. Gelukkig ben ik op uitnodiging toch nog toegevoegd aan de selectie.

Een blessure is echt balen. Een gescheurde schouderspier betekent gewoon kneiterhard werken om weer terug te komen. En het belangrijkste evenement moest nog komen; het WK in Cyprus. Ik heb echt ontzettend hard gewerkt en met manuele en fysio therapie is het gelukt om op tijd weer redelijk fit te zijn voor het WK. Of dat dan de optimale voorbereiding is, tja….de ervaring gaat het leren. Wat ik wel weet is dat het echt eenzaam is om te werken aan herstel van een blessure. Lichamelijk weet je wel wat wel en niet gaat, maar mentaal is het best heftig geweest. En tussendoor gewoon school, terwijl je weet dat misschien je belangrijkste evenement gevaar loopt. Dat waar je het hele jaar voor traint loopt gevaar door een gescheurde spier.

WK Cyprus

Net op tijd ben ik weer fit genoeg verklaard, maar op het nippertje. Een tijd lang was dan ook niet zeker of ik wel kon gaan. Nou, lekker dan….. Maar gelukkig we zijn 21 oktober vertrokken.  En het is goed gegaan. Eindelijk heb ik een echte internationaal podiumplaats gevaren. Ik heb ontzettend hard gewerkt, want ook hier, onvermijdelijk in 2010, weer een aantal dagen met weinig wind. Maar wat is het goed gegaan. Haalde ik in Polen de Goldfleet op het nippertje, nu heb ik ruimschoots de Goldfleet gehaald. Wat een lekker gevoel was dat. Daarna heb ik op de laatste dag echt een mega goede dag gehad. Het waaide goed en ik klom zo richting het podium. Einduitslag was 3e onder 17 en 14e overall. Trots op beide plekken. Want het zijn echt ontzettend sterke en grote jongens in de overall klasse.

Olympisch jaar

Het jaar 2010 was ook het jaar van de eerste jeugd Olympische spelen. Doordat ik niet meer in de Technoklasse meedoe, zou dit evenement aan me neus voorbij gaan. Op zich prima, ik had mijn keuze gemaakt. Maar geleidelijk kwam er toch wel rust in me om toch eens na te denken of ik zo’n mooie kans wel zou laten lopen. Ik had weer een nieuwe uitdaging gevonden in de RS:X klasse, voldoende nog om te leren. En als die onrust uit je lijf is, ga je toch anders naar je besluit kijken. Na een goed gesprek met mijn trainers heb ik toch de gok gewaagd om mee te doen aan de kwalificatie wedstrijd in Italië. Nederland had zich in Spanje nog niet weten te plaatsen dus Italië was de laatste kans nog. Ikzelf nam een gok, Italië staat nu niet bekend om de goede windomstandigheden.

Maar wonder boven wonder, één dag met knetter harde wind heeft mij aan mijn kwalificatie geholpen. Door derde land te varen en binnen de top 18 te zijn als individu heb ik mezelf geplaatst. Het was echt super gaaf: ik zou naar Singapore gaan.

Het voorbereidingsprogramma bestond uit een verplichte deelname in Zuid-Frankrijk aan het WK Techno293 OD. Wat een geweldig WK was dat. Een mistral zorgde voor een snoei harde wind en dus was ik op mijn best. De hele week stond ik 3e en was het echt super spannend. De laatste dag viel de wind weg en zakte ik terug naar de 5e plek. Wat een superevenement was dit en wat een mooie opsteker om naar Singapore te gaan.

Singapore zelf was……SUPER. Balen natuurlijk dat ik op de eerste race dag geblesseerd raakte. Maar wat heb ik er ontzettend veel van geleerd, mooie dingen meegemaakt en vooral wat heb ik genoten! Contacten voor het leven, bijzondere vriendschappen en hele mooie ontmoetingen. Niet iedereen kan met Prins Willem Alexander lunchen. Een ander hoogtepunt was het feit dat ik de vlag mocht dragen voor Nederland in het stadion. Echt koude rillingen gaan over je rug als je het stadion in loopt en al het publiek juicht. Ondanks mijn blessure heb ik toch een geweldige tijd gehad.

Formula Nederland

Met dank aan Gaastra, Tabou en EuroFun Center vaar ik ook in de Formula klasse in Nederland. Een ultieme droom voor later is het WK Formula mee te varen. Alle techniek en tactiek die ik in de RS:X klasse opdoe gebruik ik in de Formula klasse. Het was dit jaar zo’n hectisch jaar dat ik helaas maar één NK evenement heb kunnen varen. Maar….dat evenement heb ik wel een eerste plaats behaald.

Yes, dat voelde echt gaaf. Ik had het seizoen nog niet op de Formula gestaan en moest de dag er voor alles nog afstellen en invaren. Maar wat voelde het ontzettend gaaf om als 1e jeugd dit NK weekend af te sluiten. Een mooie opsteker. Jammer genoeg kon ik de andere weekenden niet mee varen. Dat was ontzettend balen maar ja. Overall heb ik een 3e plaats gevaren dit NK. Toch mooi, als je bedenkt dat ik maar één weekend kon meedoen. ;-)

En hoe gaat het nu verder

We hebben nu dus een MGB groep, Making the Good Better. Maar helaas is dat wel een zeer magere versie van de originele MGB groepen bij de bond. Hebben de MGB zeilgroepen 100 trainingsdagen en nog vele faciliteiten. De surfers MGB heeft 40 trainingsdagen, geen buitenlandse trainingsfaciliteiten, tenzij we dat zelf betalen en organiseren. Ter informatie; een trainer kost 150,= euro per dag. Dat is dus niet op te brengen.

Maar het is natuurlijk al geweldig dat er na lange tijd weer interesse en ondersteuning is voor de jeugdsurfers vanuit de bond. De surfers kunnen zich kwalificeren voor een MGB, de inzet van je zelf blijft altijd de grootste investering.

Verder is er alleen begeleiding bij één van de twee belangrijkste evenementen in het jaar 2011, het Jeugd WK of EK. Uiteraard mag je naar alle andere wedstrijden, maar er is dan geen coach beschikbaar en dus geen boot op het water beschikbaar. Het wordt dus weer een jaar van hard werken en zelf heel veel discipline opbrengen om zelfstandig, zonder begeleiding, trainingsuren te maken. Gelukkig willen de trainers wel heel erg meedenken hoe we zo zelfstandig mogelijk een goed trainingsprogramma op kunnen zetten.

Maar ik ben vastberaden, om net als vorig jaar, er 110% voor te gaan. Een andere uitdaging: dit jaar is mijn examenjaar HAVO. Dus misschien komen die 40 trainingsdagen niet eens zo heel slecht uit. Dat geeft me ruimte om zelf mijn trainingen nog beter af te stemmen op mijn eindexamen dit jaar. Want dat is wel mijn ultieme doel; diploma halen.

Het jaar 2010 was een mooi jaar met hoogtepunten en dieptepunten. Ik heb ontzettend veel geleerd. Ik heb voor het eerst moeten werken aan een blessure, zelf moeten knokken voor trainingen en ook ontzettend genoten van successen. Voor nu train ik zo lang mogelijk door in Nederland. Ik heb besloten om in december niet mee te gaan met de buitenlandse trainingsmogelijkheid. Enerzijds wil ik mijn tentamens in januari 2011 zo hoog mogelijk scoren, anderzijds is het te kostbaar om deze trainingsstage te doen. Verder is het ook goed om even rust te nemen na zo’n geweldig druk jaar.

In de winter probeer ik zo veel mogelijk aan mijn lijf te werken en mijn focus op school vast te houden zodat ik in eind februari weer aan mijn seizoen kan beginnen.

Met een mooie 5e en 3e plaats op een WK in twee verschillende klasses kan ik met trots terugkijken op een mooi jaar met als gaaf hoogtepunt Singapore.

Sponsoren, Gaastra, Tabou, EuroFun Center, Van Staalduinen en Bollé: ontzettend bedankt voor al jullie steun en natuurlijk jullie enthousiasme. Ik waardeer het ontzettend dat mede dankzij jullie het afgelopen jaar zo’n geweldig jaar is geworden!!

Bron: Kiran Badloe

Zie ook het forum topic