Dit deed mij denken aan de hoogtij dagen van de Veronica Strandrace in de jaren tachtig. Iedereen uit het land, met een motorfiets waarmee je kan crossen, was van de partij, van amateur tot professional. In deze periode was windsurfen ook een populaire bezigheid in Nederland. Elke auto was voorzien van dakdragers of een imperial.

Tijdens mijn zomervakantie in 2013 had ik het besluit genomen. Ik ga in 2014 mee doen aan de DEFI 2014. Dit na het zien van te gekke videobeelden en het enthousiaste verhaal van Arnold die bij mij op de camping stond in Sant Pere Pescadore. Bij de start van de inschrijving, begin februari, heb ik mij gelijk met mijn broertje Dick ingeschreven, en een huisje op de camping in Gruissan geboekt. Vervolgens mijn collega Paul iedere dag gestalkt tot dat hij ook besloot deel te nemen, samen met een goede vriend John. Vanaf dat moment is het aftellen begonnen en kan het trainen beginnen, echter ik doe ook mee aan de Rotterdam Marathon dus het windsurfen staat op plan twee tot na 13 april. Jammer genoeg zijn er weinig winddagen tussen 13 april en 29 mei geweest, dus nauwelijks getraind.

Zo vlak voor het evenement check ik ieder uur windfinder.com. De voorspellingen worden keer op keer beter. Vanaf 20 knopen tot iets meer dan 30 knopen. Dus de verwachtingen lopen hoog op. Dinsdagavond 28 mei worden de auto’s vol geladen met planken, zeilen, gieken, masten en andere surfstuff. Na iets meer dan 12 uurtjes komen we aan op de camping in Gruissan.

De zon staat hoog aan de hemel maar er is nog geen wind, wat 100% overeen komt met windfinder. We gaan op zoek naar het evenemententerrein. Het is al een gezellige drukte en de eerste deelnemers hebben al een plekje gereserveerd op het parkeerterrein en zijn hun materiaal aan het uitpakken en optuigen. We zien een mooie plek en parkeren de auto tussen de Zwitsers, Oostenrijkers, Engelse en natuurlijk Franse deelnemers. Iedereen praat dezelfde taal: HOE HARD GAAT HET MORGEN WAAIEN! We gaan ons aanmelden en ontvangen de rode en oranje wedstrijdhesjes met het startnummer en een tas met goodies en een cool T-shirt.

We maken het niet laat en gaan terug naar de camping omdat we nog moe zijn van de reis. De nacht is zo voorbij, erg goed geslapen en ik hoor de rolluiken klapperen, dat betekent wind! 

Dag 1

Om 12 uur gaan we naar het evenemententerrein. Er is een nieuwe buurman, NED 13 op de parkeerplaats, even checken.. Het is Dennis Littel, gezellig en handig voor tips. Om 13 uur de eerste skippersmeeting: 1000 enthousiaste deelnemers die om de beurt in het Frans en Engels uitleg krijgen over de wedstrijdregelementen, check-in / check-out, de rabbit start en het parcours. Eigenlijk heel simpel, je gaat over de startlijn en je gaat 10 km naar het zuiden richting Port-la-Nouvelle, gijp om de dubbele boei, gaat weer naar het noorden, gijp om de startboot, en weer terug naar Port-la-Nouvelle weer draaien en over de dubbele finishlijn. Nog even de laatste windmeting, bij de start 20 knopen en naar het zuiden toe 30 knopen. De eerste countdown wordt gestart....

Nog 1 uur tot de daadwerkelijke "Go". Nog even een laatste materiaal check. Ik ga voor mijn Fanatic Falcon 111 liter en een 5.4 NP Alpha zeil. Een beetje rare combinatie, maar ik heb geen kleine racezeilen en deelnemen is belangrijker dan winnen. Op naar het water! Mijn broer is er al vandoor, en ik zie hem niet meer terug. Wat een sukkel, want hij heeft geen check-in gedaan. Dan doe ik het maar, maar dat valt niet mee want er is een strenge controle. Over 5 minuten nog maar eens proberen. Gelukkig hij is ook ingecheckt en kan een officiële race varen. Ik sta ook op mijn plank en ik besluit om 5 minuten voor de start naar de startlijn te varen. Met mij nog 1000 andere surfers. Ik zit een beetje in het midden van het veld, vlak bij Jacques van der Hout.

Best wel lastig om de wind in je zeil te houden, maar het lukt me redelijk goed. En daar komt de startboot al aan! Gas geven zeil aantrekken en planeren. Weg zijn we, overal witte strepen op het water en we gaan stuiterend over de hekgolven. Wat een kick geeft dat..! Op weg naar de eerste boei neemt de wind behoorlijk toe. Het gevoel in mijn rechtervoet is wel heel raar, het lijkt wel of hij slaapt, nog even volhouden en dan met ze allen de trechter in, om de eerste boei te ronden. De boei ligt wel erg dicht bij het strand, de wind valt zelfs weg. Goed opletten proberen overeind te blijven. Dat valt letterlijk niet mee, dus lig ik in het water.

Snel waterstarten en doorgaan. Onderweg naar Gruissan doe ik goede zaken. De snelheid zit er goed in en haal meer surfers in dan dat ik zelf wordt ingehaald. Nu is het mijn linkervoet die gek wordt van het gestuiter, druk blijven zetten... go, go, go!! De startboot (die dienst doet als boei) is in zicht. Ik kies er voor om een ruime gijp te maken en dit blijkt de juiste keuze. Zeiltje omklappen, voeten in de voetbanden en doorplaneren. Halverwege..., de eerste 20 km zitten er op. Ook nu weer een toenemende wind. Ik denk dat wind al snel 30 knopen is (7 Beaufort). Ik zet me nog even schrap, nog maar 20 km te gaan ;-).

De tweede keer gaat de gijp in Port-la-Nouvelle goed en ik ben bezig met mijn laatste rakje. Ik heb geen idee wat mijn positie is en waar mijn broertje vaart. Niet te veel over na denken gewoon doorjakkeren naar de finishlijn. Met een grote oor-tot-oor smile passeer ik met een juichende arm de finishlijn. Yes…. Op naar de kant, inchecken en ik blijk de eerste van ons groepje te zijn. Even kijken waar mijn broertje blijft en ik ben ook benieuwd hoe het met Paul (mijn collega) gaat. Het duurt eventjes, maar daar komt hij. Ook met een big smile op zijn gezicht, hij heeft ook zichtbaar genoten. Van Paul nog niets gezien. We gaan naar de auto om het materiaal op te ruimen. Daar praten we nog even na met de andere deelnemers. Het is duidelijk iedereen geniet er van. De uitslag is inderdaad bijzaak. De eerste dag is voorbij.

Dag 2

We zijn vroeg wakker,want om 9 uur is namelijk de skippersmeeting. De eerste beelden worden getoond. WOWWW!! ik was hierbij..!! Plotseling komt de heli op 10 meter hoogte over het plein en trekt boven het scherm recht omhoog, wat een staande ovatie voor de piloot oplevert. Het tweede WOW-moment van de dag.

Maar de wind laat het een beetje afweten, terwijl er harde wind was beloofd. De race wordt uitgesteld terwijl 18 knopen normaal goed genoeg is voor een mooie slalomrace, maar niet op de Defi. We wachten en wachten. Om 12 uur gaat het licht op groen. Ik kies voor een 7 meter NP V8. Het voelt goed aan op het water.  Ik besluit om rustig af te wachten langs de kant en mijn krachten te sparen. Met nog 15 minuten te gaan spreek ik een hele grote Duitser aan en vraag of hij ook gespannen is. Zelfverzekerd zegt hij: nee hoor, ik heb net nog even gebeld naar een vriend in Port-La-Nouvelle en die meet 40 knopen. Oeps…..schrik, wat nu…. Snel het strand op, en tussen alle boards en zeilen door, een ander zeil pakken. Het wordt een NP 5.6 Combat Wave van mijn broer, die zelf kiest voor een 6.1.

Net op tijd vaar ik naar de start en zie de startboot al aankomen. Zeil dicht trekken en planeren.

We zijn onderweg voor de tweede race. Zwaar overpowered scheur ik over het parcours. Na 2 katapults bereik ik de finishboot. Phoe…. dat was pittig en hard werken. Binnen een uur ben ik weer op het strand. Hey, Dick is er al, het ziet er naar uit dat hij een goede race heeft gevaren. Echter het tegendeel is waar, hij is uitgestapt en krijgt een DNF. Hij had een te groot zeil en hij kon zijn board Fanatic Falcon 113 liter niet meer op het water houden. Jammer voor hem, 2–0 voor Eric. Om 15 uur de tweede skippersmeeting. Race 3 wordt nog uitgesteld, want we wachten nog op de laatste surfers. Ruim 350 deelnemers bereiken de finish niet. De reddingsdiensten hebben het druk om de moegestreden surfers naar het strand te brengen. Na ruim 3 uur wordt de laatste surfer onder groot applaus binnen gehaald en krijgen we het goede nieuws: we gaan ons opmaken voor 3^e race!

De wind neemt nog steeds toe. Ik kies voor mijn NP 4.7 Combat Wave en Dick gaat voor de North 5.0 Hero en zijn JP Freewave. Het gebruikelijke ijsberen voor de start. Nog even iets strakker of juist meer bolling trapeze lijnen goed zetten. En weg ben ik met ruim 700 andere surfers. Maar, de schrik zit er in ik heb een slechte start en daardoor zit ik redelijk achter in het veld. Het wordt een inhaalrace. Op naar de eerste boei, lekker gijpen tussen minimaal 100 surfers. Vervolgens door naar de startboot om deze met een ruime gijp het ronden. Ja. ik krijg het door, het is beter om ruim om de boeien/boot te gijpen. Ik blijf andere surfers inhalen, maar of het genoeg is voor een topnotering betwijfel ik. Ik krijg het gevoel dat de races steeds korter duren, een rak van 10km is best kort ;-). Nadat ik de finishlijn passeer, snel op weg naar het strand. En ja hoor, daar staat hij met een grote smile, mijn kleine broertje. Hij heeft het voor elkaar, hij is voor mij gefinisht, gefeliciteerd! We gaan de spullen inpakken en lopen langs Anders Bringdal. Hij is een van de All Time Surf Hero’s, zoals Robby Naish, Bjorn Dunkerbeck, Stefan van de Berg. Wat een reus! Hij is goed voor een topnotering en we wensen hem succes. En het helpt, race 5 wordt hij eerste. Maar heeft hij zich niet ingecheckt, dus gediskwalificeerd voor deze race, jammer maar helaas-pindakaas voor Anders.

Op de camping staat een heerlijke pan homemade macaroni op ons te wachten, even koolhydraten stapelen. Nog even bij Paul en John langs lopen. Paul heeft de races van vandaag niet uitgevaren, maar John wel. We gaan snel naar bed, want morgen schijnt het nog harder te gaan waaien.

Dag 3

De wekker gaat af, maar ik heb het al lang gehoord, alles klappert rondom ons huisje op de camping. Mijn kleren aandoen, een stokbroodje scoren en ons om 9 uur melden bij de skippersmeeting. De 4^e race wordt nog even uitgesteld, want de reddingsbrigade is nog niet gereed. Maar volgens mij heeft de wedstrijdleiding ook een zware nacht gehad, het blijven Fransen. Vanaf 10 uur mogen we ons klaar stomen voor de 4^e race. Weer twee rondes en de wind is aan het knallen, 35 tot 45 knopen (9 beaufort +). Wat te doen? Ik kies voor mijn NP 4.2 Zone en mijn waveboard, een Fanatic twinwave 79 liter. Nog even snel naar het toilet voor de grote boodschap (stress). Het zijn eco-toiletten, een grote put en een bak met zaagsel om door te trekken... Hallo, het is 2014!!

Nog snel een tip aan Dennis vragen. “Gewoon tanden op elkaar en vast blijven houden”... Dat knoop ik in mijn oren. Daar gaat de startboot voorbij. Ik start rustig, denk hoe ga ik dit overleven, ergens midden in het veld? We zijn onderweg naar de eerste boei. Ik heb moeite om hoogte te lopen, maar ik red het. Ik maak een mooie doorgeplaneerde gijp. Dat gaat op mijn waveboard echt veel makkelijk op de stuitergolfjes. Ik trek mijn zeil aan om hard door te varen. Oeps! mijn neerhaler schiet los en het zeil schuift naar boven. Ik moet snel iets beslissen. Wat te doen? doorknallen en zien wat gebeurd, of het strand op en alles vast zetten. Ik kies het laatste, immers veiligheid gaat voor alles. Ik maak mijn neerhaler vast en wie komt daar met een bloedsnelheid voorbij? het is Dick met zijn duimpje omhoog. Ik doe ook het duimpje omhoog om aan te geven dat er niets aan de hand is, maar binnenin baal ik. Hoe ga ik die gast nu weer inhalen.

Met deze gedachten stuiter en glij ik richting de startboot, om daar te gijpen. Links en rechts vliegen de kataputs om je oren, echt gekkenwerk! Weer onderweg naar het zuiden. Nog steeds is het erg lastig om hoogte te lopen, deze keer kom ik 15 meter te kort dus nog een keer opsteken om de boei op een eerlijke manier te ronden. Nu volgas naar de finishlijn. Mijn board heeft totaal geen grip, het voelt alsof ik op een snowboard sta. Ik glij op hoge snelheid naar de finish. Op het strand staat Dick natuurlijk te wachten met zijn bekende big smile. Het is 2–2. Ondanks mijn tegenslagen valt mijn positie mee: 304^e plaats.

De wind blijft knallen en we gaan ons opmaken voor de 5^e race. De wedstrijdleiding kiest voor een korte race. 1x om de boei en dan naar de finish. Ik begrijp de keuze, gezien het slagveld bij de eerste race van de dag. Ondanks dat het niet top ging, verander ik niet van set. Achteraf heb ik hier spijt van en bij het invaren naar de startlijn krijg ik een slecht voorgevoel. Ik planeer niet, dus ….. niet goed voorbereid. Op naar de startlijn zit ik mooi vooraan en onderin het veld. Daar komt de startboot vlak voor ons voorbij. Mijn zeil aantrekken een beetje pompen en pats, mijn voorganger gaat plat. Ik kan niet uitwijken en moet ook het water in. Grr@#!.. Ik zie het hele deelnemersveld mij voorbij varen. Best indrukwekkend, maar niet leuk. Het lukt me niet eens goed om te waterstarten. Wat ga ik doen stoppen of toch door? Ik kies voor het laatste, immers de Olympische gedachte is belangrijk. Het lukt me uiteindelijk om op te stappen en ga planerend achter iedereen aan. Vlak bij de boei lukt het me om aansluiting te krijgen met het grote veld. Nu doorgaan en inhalen-inhalen-inhalen en op weg naar de finishboot. Teleurgesteld kom ik het strand op en natuurlijk staat hij er weer, Dick met zijn grote smile. Het is 2 – 3.

We pakken de spullen in en gaan een biertje pakken. Vanavond is de barbecue party, we kijken er naar uit. Er zijn lange tafels neergezet en virtueel zie ik heerlijke salades, kruidenboter, stokbrood, spareribs en worstjes klaar staan. Vrouw en kinderen zijn er ook, het is gezellig. De barbecue is klaar… we gaan ons portie ophalen EHHH!. Alleen  bakken mosselen. Als Nederlander heb je toch een ander beeld bij een barbecue, maar de Franse genieten er zichtbaar van. Dan maar een frietje met een braadworst, ook goed!

Ondertussen gaat er een enorme band op het podium spelen. De beentjes gaan los (waarschijnlijk om de spierpijn te verzachten) en het werkt.

De Nederlanders trekken naar elkaar toe. Een van de mannen heeft een bandje in zijn schouder verrekt en loopt in een mitella, maar dat kan de pret niet drukken. Hij heeft verhalen voor tien, zelfs mijn broertje valt daarbij in het niets. Het is een TOP avond! Thuis in mijn bedje droom ik lekker weg met de vraag of ik ooit eerder met zo’n harde wind heb gevaren. Ik denk van niet, en zeker geen 60 km aan 1 stuk..!

Dag 4

Het is zondag, de eerste deelnemers zijn al aan het afbreken of al vertrokken. Er is vandaag maar 1 race en wij gaan vandaag nog wel starten. We mogen iets langer slapen, want om 10 uur is de skippersmeeting en om 11:15 de start. Gelukkig laat de wind het niet afweten, 25 tot 35 knopen. Ik kies voor mijn NP 4.7 Combat wave en de Falcon, ik wil niet weer stilvallen. De start verloopt redelijk en ik geniet nog even extra, want dit ga ik zeker een jaar niet meer meemaken. Op naar 1^e boei en de wind is daar wederom veel sterker in het zuiden. Met een ruime bocht gijp ik om de boeien, het gaat nu ook goed op mijn slalomboard. Nu met een ruime koers terug varen, het wordt een grote inhaalrace. Ik heb nu wel grip en kan mijn zeil dichttrekken, dit is voor de mannen en vrouwen met de relatieve grote racezeilen bijna niet te doen. De startboot is in zicht, ik maak een ruime gijp en surf terug richting Spanje. In Port-La-Nouvelle een laatste mooie gijp en op naar de finishlijn! Onderweg zie ik Dick voorbij komen, maar hij moet de boei nog ronden. Yes! dat gaat hij nooit meer inhalen of hij moet boven de 70km per uur gaan varen. Het deelnemersveld is uitgestrekt, ik moet zeker 100 meter inlopen op de racezeilen voor mij. Ik ga er voor, het is nog maar 10km en dan mag ik rusten. Ik weet de aansluiting te vinden en ga er snel overheen. De finishboot is in zicht, nog even langs de pier en dan Gr@#! de wind is hier net wat minder. Pompen en doorgaan! maar ik verlies toch veel snelheid zodat ik toch weer wordt ingehaald, had ik hier nu zo mijn best voor gedaan? Maar met een oor-tot-oor smile en twee handen in de lucht ga ik over de finish. Het is volbracht en met een goed gevoel ga ik naar het strand. Even wachten op Dick, het is 3–3! Dick geet me een highfive en we weten het zeker, volgend jaar gaan we weer! Wat een geweldig evenement!! Een ding is zeker, we staan niet op het podium, maar we hebben zeker zoveel plezier als de top 10 gehad.

Met een door de zon verbrandde neus en oren, pakken we alle spullen in en nemen afscheid van de internationale buren. Ook zij hebben zichtbaar genoten. Op de camping is ook alles ingepakt. Snel onder de douche en terugrijden naar Nederland. Om 6:30 liggen we in onze eigen bedjes. Nu nog alles zand- en zoutvrij maken.

Uiteindelijk ben ik als 259^ste geëindigd.