Het is vrijdag 5 juni en ik ben van plan mijn stoutste droom uit te laten komen. Ik wil mee doen aan de worldcup windsurfen aan de Costa Brava in de baai van Rosas. Deze droom heb ik al vanaf mijn elfde jaar toen ik voor het eerst met de windsurfsport in aanraking ben gekomen. Vorig jaar op Gran Canaria op Pozo heb de worldcup gevolgd door de lens van een fototoestel. Ik heb het toen eens verteld aan Lampie dat ik die ambitie had en hij zei. “gewoon in schrijven ter plaatsen, meestal hebben ze nog wel een plekje vrij”. Toen begon het organiseren al. Wat heb ik nodig en wat gaat het me kosten. Ik ben en blijf een amateur. Ik ben toen met Peter Volwater gaan praten al op Pozo en vertelde me van mijn plannen. Hij zei “Tof dat je dat wil doen en vooral de Costa Brava, want dat is een goede spot waar ook de mindere goden onder ons nog een kans maken”.
Vanaf die periode juli 2008 t/m heden spullen verkocht en vooral weer spullen aangekocht. In deze tijd ook de PWA gemaild en verteld van mijn ambities. Ik zou op tijd de entrylist binnen krijgen om een wildcard aanvraag te doen. Deze heb ik april 2009 verzonden en heb eind mei 2009 te horen gekregen dat ik geen wildcard kreeg…. Snif snif. Mijn droom????!!!!. Maar goed het is vrijdag de 5e en ik stap bij mijn ouders in de auto om naar spanje af te reizen.
Zaterdag 6 juni aangekomen en de caravan en tent en windsurfspullen snel op de plek gezet.
Zondag 7 juni … piep piep… mijn telefoon. Sms-je van Bart. Hij is onderweg in het vliegtuig van Amsterdam naar Barcelona. Ik de auto in en hem opgehaald zoals goede vrienden dat doen.
Maandag 8 juni lekker kunnen trainen met mijn 8.3 en later met mijn 9.9 warp f2008. Langzaam komen mijn helden ook het strand op. Peter Volwater, Ben van der Steen, Finian, Kevin Pritchard. Dit kan nog wel eens een mooie training worden want je vaart niet elke dag met de grote jongens. Na een goede dag te hebben getrokken aan de giek en kennis te hebben gemaakt met de pro’s wordt het tijd voor een goede avondmaal.
9 juni 2009 de inschrijfdag voor de competitie. Ik loop de hele ochtend al wat zenuwachtig de camping rond om te kijken of er ook onbekende windsurfers en dus mogelijke wildcardhouders zijn. Ik vond het tegenvallen en ik begin meteen nog zenuwachtiger te worden. Ik zal vast niet mee mogen doen. Daar loopt Thijs van der Meer. Hij is een crewmember en organiseert mede de wedstrijden op het water. Ik vroeg aan hem of er nog plek over zou zijn. Hij zei” er zijn een aantal surfers niet op komen dagen dus je kunt wel meedoen”. Slik nog zenuwachtiger. Ik roep Bart erbij om het te melden en hij zei” nou niet zenuwachtig worden, gewoon inschrijven en meedoen, hiervoor ben je gekomen!”
De inschrijving is bijna voorbij en ik loop naar de wedstrijdcrew om te vragen of er nog plek is. Er waren zeker zes plaatsen vrij dus ik kan nog meedoen. Ik moest alleen ff opschieten want ze wilden beginnen. Ik heb snel wat euro’s bij elkaar gepakt en inschrijfformulier ingevuld en ingeleverd. Snel zeilen stikkeren van de hoofdsponsor en alles klaar leggen op het strand. Maar nu eerst maar eens kijken wanneer ik moet varen. Slik ….. meteen de eerste heat tegen Buzianis, Dagan. Ooh ja vergeet bijna te melden dat mijn zeilnr. NED2411 is. Dit is een combie van mijn twee helden. Peter Volwater H24 en Björn Dunkerbeck E11. De zeilen van Peter heb ik overgenomen dus hoefde alleen nog maar 11 erachter plakken.
Zonder al te veel ervaring met wedstrijdsurfen … ik heb wel eens THE MISSION gevaren…ga ik richting startboei. Ik denk ik volg Buzianis en Dagan en dan komt het wel goed. Zo gezegd zo gedaan. De groene vlag ging omhoog en de grootte jongens vlogen over de startlijn richting eerste boei. Ik .. omdat ik volgde.. was uiteraard wat later en kon dus geen valse start maken. De eerste boei ging goed. Vanuit de wedstrijdboot hoorde ik een aanmoediging. “kom op je kan het”. Het is Thijs van der Meer. Ik ging meteen beter mijn best doen. Tweede boei… deze wou ik te strak nemen en daardoor viel ik. Shit…snel weer de plank op anders halen ze me uit de race. De rest ging goed tot de finish. Ik moet wel tussen de boeien door varen en er niet bovenlangs varen.
Shit DNF achter mijn naam. MIJN DROOM IS UITGEKOMEN!!!!. Dit smaakte gelijk naar meer. Maar dan moest ik wel deze eleminatie afwachten en hopen op een volgende eleminatie. Dat was dan ook meteen het grootte probleem aan de Costa NADA. Geen wind en het zag er slecht uit voor de rest van de week. Maar goed ik heb ook vakantie en met ruim 30 graden en zonnetje de hele dag in je gezicht en met al mijn surfhelden om me heen moet het wel gezellig zijn. Donderdags werd er weer gevaren in minimale omstandigheden maar de eleminatie was klaar. Op naar een nieuwe loting. Stiekem hoopte ik er op dat ik bij Björn Dunkerbeck in de heat zou staan. Want dan was mijn droom kompleet. Heat zeven.. Peter en Björn maar ik niet. Helaas, maar wat??? Ik zit in heat acht met Antoine Albeau, Ben van der Steen en nog vele andere veel te snelle mensen. Dat wordt nog ff trainen tunen en weet ik allemaal nog meer wat ik moet doen om een beetje goed voor de dag te komen tegen de jongens. Om mijn teleurstelling niet groter te maken voor mezelf vertel ik alleen dit… Ik ben net voor de start van de heat in het water gevallen met mijn zeil verkeerd om in het water. Daardoor duurde het te lang voordat ik uit het water was en daardoor miste ik de heat. Dit was mijn laatste wapenfeit. Goed balend keer ik terug en moest ik ff vijf minuten tot mezelf komen. De eleminatie is niet meer afgerond en de winnaar was dus al bekend. Antoine Albeau.
Zaterdag was er nog een strandfeest en zijn met de groep nog ff naar de Moby Dick geweest voor een pre afsluitfeest.
De zondag….. ja wat zal ik nog melden over de zondag…… een flinke spijker in mijn hoofd rijker. Amper 3 uurtjes geslapen bak ik mijn tent uit. Gelukkig … ja dan mag je een keer over geluk spreken dat het een keer niet waait. Ik dacht meteen aan mijn helden die ook zo lekker doorgezakt hadden. Er wordt nog een poging gewaagd om de eleminatie af te ronden maar helaas….de helden met toch ook wel een beetje slaapgebrek konden nu ook ff bij komen. Het was voor mij inpakken geblazen en de surfspullen richting een opslagcontainer brengen waar het drie weken opgeslagen moest liggen omdat mijn ouders verder Spanje in gingen en ik meteen terug naar Nederland moest om mijn tentamens te maken die ik maandag avond had. Het was een super ervaring wat ik nooit meer zal vergeten. Het nivo ligt hoog maar met veel trainen en wedstrijden meedoen kom ik nog wel verder dan de 52e plaats van de 57. Dus niet laatste en dat pleziert mij nog het meeste.
Nou sponsors kom maar op….hahahahahaha
Bij deze wil ik Peter Volwater, Ben van der Steen bedanken voor de tips. Mijn ouders, zonder hun geen Costa Brava, Bart ter haar van www.boardkings.com voor het helpen met mijn surfspullen en het maken van super foto’s.
PWA…… Live your dreams…….
